Siedem spółek uczestniczyło w kartelu, który przez co najmniej 11 lat ustalał ceny i dzielił rynek cementu w Polsce. Niedawno Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów potwierdził decyzję Prezesa UOKiK.

Wyrok sądu dotyczy decyzji Prezes UOKiK z 2009 r. Postępowanie Urzędu wykazało wówczas, że największe cementownie w Polsce, co najmniej od 1998 roku dzieliły rynek ustalając dopuszczalne udziały uczestników porozumienia oraz ceny minimalne cementu, wysokość podwyżek, terminy i kolejność ich wprowadzania.

Zdaniem Urzędu, działania przedsiębiorców biorących udział w zmowie mogły mieć negatywne skutki dla licznych podmiotów, dla których cement jest półproduktem. W szczególności dotyczyło to budownictwa, a w konsekwencji było także odczuwalne dla konsumentów. Uczestnicy rozbitego przez UOKiK kartelu posiadali blisko 100 proc. udziałów w rynku produkcji i sprzedaży cementu szarego w Polsce, a ich nielegalne, wieloletnie działania przyczyniły się do zniekształcenia konkurencji.

W trakcie postępowania prowadzonego przez UOKiK dwóch kartelistów zdecydowało się na współpracę z Urzędem w ramach programu łagodzenia kar leniency. Złożone przez nich wyjaśnienia potwierdziły zgromadzone przez Urząd dokumenty oraz w istotny sposób przyczyniły się do wyjaśnienia sprawy. Dlatego Prezes UOKiK odstąpiła od ukarania Lafarge Cement oraz obniżyła karę pieniężną wobec Górażdże Cement – na spółkę nałożono sankcję w wysokości 5 proc. przychodu.

Na pozostałych pięciu uczestników kartelu – Grupę Ożarów, Cemex Polska, Dyckerhoff Polska oraz Cementownie Warta i Odra nałożono maksymalny wymiar kary przewidziany przez prawo – 10 proc. rocznego przychodu uzyskanego w roku poprzedzającym wydanie decyzji. Są to najwyższe kary finansowe nałożone w historii Urzędu.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów podzielił stanowisko Prezes UOKiK potwierdzając zawarcie niedozwolonego porozumienia. W ustnym uzasadnieniu sąd uznał, że sprawa była skomplikowana i wymagała dużych nakładów pracy.

Zmianie uległy kary finansowe na producentów cementu, które zostały obniżone do kwoty 339 mln zł. Wyrok z 13 grudnia 2013 r. (XVII Ama 174;173;176;175;178;177/10) nie jest prawomocny, przedsiębiorcom przysługuje apelacja.

(M)