Przygotowanie drewnianej podłogi do lakierowania wymaga zazwyczaj poddania jej odpowiedniej obróbce. Najczęściej stosowaną metodą obróbki jest, rzecz jasna, szlifowanie.

Na pierwszy rzut oka czynność ta może wydawać się stosunkowo prosta, W praktyce. jednak, prawidłowe szlifowanie podłóg drewnianych należy przeprowadzać z zachowaniem określonych zasad. Tylko wówczas będziemy mogli mieć pewność, że nasza podłoga zachowa trwałość, oraz piękny, estetyczny wygląd na długie lata.

Czym szlifować?

Obecnie większość podłóg drewnianych szlifuje się za pomocą nowoczesnych maszyn, z zastosowanym systemem bezkońcowej taśmy szlifierskiej, która obraca się na wałku szlifierskim i wałku prowadzącym. Zaletą takiego rozwiązania jest długa żywotność taśmy, która dzięki odpowiedniej długości nie nagrzewa się do wysokich temperatur, a dodatkowo podczas szlifowania sama się oczyszcza. Nowe, precyzyjne maszyny taśmowe oferują również technologie szlifowania bezpyłowego (wbudowane systemy odsysania) oraz duże możliwości regulacji taśmy szlifującej oraz docisku walca. Tego typu urządzenia zastąpiły popularne niegdyś szlifierki bębnowe (wałkowe). Z kolei krawędzie, narożniki oraz trudnodostępne powierzchnie wygładzane są ręcznie lub za pomocą szlifierek kątowych.

Oprócz dwóch wyżej wymienionych typów maszyn wśród podstawowych narzędzi parkieciarza znajdują się także takie materiały, jak siatki szlifierskie, tuleje, samoprzylepne krążki szlifierskie oraz papiery ścierne.
Zgodnie z zaleceniami europejskiej organizacji FEPA bardzo drobne mikroziarna oznaczane są kodem P1200, najgrubsze zaś kodem P16. Podczas szlifowania podłóg drewnianych stosuje się materiały szlifierskie, do których produkcji użyte zostały ziarna w zakresie od P16 do P120.

Aby uzyskać odpowiednie efekty podczas wygładzania powierzchni podłóg drewnianych bardzo ważne jest stosowanie właściwego uziarnienia w odpowiedniej kolejności, co przedstawia poniższa tabela.



Żelazna zasada prawidłowego wykorzystywania materiałów szlifierskich polega na stosowaniu ich w odpowiedniej kolejności. Materiałami o grubym uziarnieniu usuwa się starą powłokę lakierową, aż do uzyskania równej powierzchni. Następne etapy prac mają na celu jedynie usunięcie śladów pierwszego szlifu. Wykonuje się je najczęściej uziarnieniem o dwa stopnie mniejszym. Zbyt duży przeskok może niekorzystnie wpłynąć na wygląd drewnianej podłogi i sprawić, że niemożliwe będzie usunięcie rys i śladów szlifu zgrubnego lub pośredniego.

Grunt, to właściwe przygotowanie

Przede wszystkim należy pamiętać, że pomieszczenie w którym ułożona jest nasza podłoga powinniśmy całkowicie opróżnić, a powierzchnię desek lub parkietu dokładnie odkurzyć, umyć i pozostawić do całkowitego wyschnięcia.

Szlifowanie krok po kroku

Sprawdź stan podłogi po przyklejeniu.

Przed przystąpieniem do szlifowania, w pierwszej kolejności należy sprawdzić, czy klej, którym podłoga została przymocowana do podłoża już związał, i czy drewno a drewno znajduje się w tzw. stanie równowagi wilgotnościowej, w normalnym mikroklimacie wnętrza.

Etap I – szlif zgrubny

Następnie na maszynę do szlifowania należy założyć gruboziarnisty lub średnioziarnisty papier (np. o uziarnieniu P36), a nacisk szlifierki ustawić na poziom najwyższy. Pierwszy, najważniejszy szlif zgrubny ma na celu wyrównanie powierzchni posadzki i nadanie jej charakteru jednolitej płyty. Aby uniknąć zbyt głębokiego ścięcia miękkich desek parkietu lub mozaiki, szlifowanie trzeba rozpocząć w narożniku pomieszczenia i prowadzić ukośnie do przebiegu desek. Z kolei jeżeli pierwsze szlifowanie zostanie wykonane zbyt delikatnie, nierówności nie zostaną wyrównane, a tylko podszlifowane.

Podczas prowadzenia prac należy zwracać szczególną uwagę, aby maszyna poruszała się płynnie, w równomiernym tempie do przodu, a następnie po tym samym śladzie do tyłu. Po zakończeniu cyklu, kolejny szlif prowadzony jest po przesunięciu minimum o jedną trzecią szerokości walca w prawo. Przed każdą zmianą kierunku walec należy ostrożnie unieść.

W miejscach, w których maszyna zostaje zatrzymana zazwyczaj zostaje nieprzeszlifowany odcinek, który należy wyrównać prowadząc maszynę w przeciwnym kierunku. Z uwagi na to, że w tych miejscach mogą powstawać cienie, przed rozpoczęciem szlifowania należy tak zaplanować prace, aby miejsca zatrzymywania maszyny znajdowały się jak najdalej od źródła światła. Po zakończeniu pierwszego etapu szlifowania należy sprawdzić czy powierzchnia jest pozbawiona nierówności. Jeżeli nie, czynności należy powtórzyć używając papieru gruboziarnistego. W tym przypadku szlif następuje również ukośnie, lecz w odwrotną stronę do poprzedniego.

Etap II – szlif wyrównawczy

Kolejnym etapem prac jest wyrównanie za pomocą szlifierki kątowej trudnodostępnych miejsc takich, jak narożniki czy brzegi posadzki. Należy pamiętać o dobraniu odpowiedniej gradacji papieru ściernego oraz prawidłowym ustawieniu maszyny. Nieodpowiednie postępowanie może doprowadzić do powstania rys lub zacięć w kształcie półksiężyców przy obrzeżach parkietu. Co gorsza, błędy tego rodzaju bardzo często stają się widoczne dopiero po zalakierowaniu drewnianej podłogi i mogą być powodem do nieuznania reklamacji.
Przed rozpoczęciem drugiego etapu szlifowania należy po raz kolejny dokładnie odkurzyć powierzchnię posadzki, zmniejszyć nacisk szlifierki na poziom średni oraz założyć odpowiedni papier (np. o ziarnistości P80). Szlifowanie wyrównawcze wykonywane jest zazwyczaj pod kątem 90 stopni w stosunku do poprzedniego, co jest konsekwencją wzoru posadzki, a jego celem jest usunięcie śladów szlifu zgrubnego. Po wyrównaniu całej powierzchni należy sprawdzić, czy nie pojawiły się rysy lub dziury, które należy zaszpachlować. Jeżeli jest taka konieczność, należy zebrać pył drzewny z ostatniego szlifowania, który zostanie później dodany do szpachli. Czynność fugowania ubytków jest bardzo ważna, gdyż zapobiega późniejszemu zbieraniu się lakieru w szczelinach.

Etap III – Szlif wykończeniowy

Trzeci, końcowy szlif wykończeniowy, ma na celu usunięcie ostatnich, drobnych niedociągnięć i przygotowanie posadzki pod lakier. Szlif ten wykonuje się drobnoziarnistym materiałem ściernym, w kierunku zgodnym z ułożeniem desek i źródłem światła.

Przed podjęciem decyzji o kierunku prowadzenia ostatniego szlifu wygładzającego należy uwzględnić m.in. takie czynniki, jak kierunek włókien drewna oraz kierunek padania światła. Idealną sytuacją jest, gdy maszyna prowadzona jest wzdłuż włókien drewna i równolegle lub prostopadle do źródła światła. W przypadku ułożenia podłogi w kwadraty lub jodełkę jeden element wzoru będzie szlifowany wzdłuż, a drugi w poprzek włókien drewna. Wykonany w ten sposób szlif końcowy jest jak najbardziej poprawny, pozwoli na zróżnicowaną grę światła dziennego na poszczególnych elementach podłogi i uwypukli elegancki, jasno-ciemny wzór.

Dodatkowo na specjalne zlecenie klienta drewnianą podłogę można wypolerować szlifierką lub polerką tarczową (przy użyciu tzw. padu ściernego i siatki szlifującej) w celu wzmocnienia efektu szlifowania.
Jak uzyskać dobre efekty szlifowania? Najważniejszymi zasadami zapewniającymi dobre efekty szlifowania są:
- idealna czystość szlifowanej powierzchni,
- dbanie o czystość maszyny, kółek jezdnych oraz przeprowadzanie regularnych przeglądów technicznych,
- dobrej jakości materiały szlifierskie, nowe i dobrze dobrane do obrabianej powierzchni,
- niedopuszczanie do nadmiernego zużycia papieru ściernego (może to spowodować uszkodzenia na powierzchni drewna),
- prosty i płynny ruch podczas prowadzenia maszyny w trakcie szlifowania,
- szybkość prowadzenia maszyny odpowiednio dopasowana do ziarnistości materiału szlifierskiego i twardości drewna na podłodze,
- docisk bębna odpowiednio dopasowany do ziarnistości materiału szlifierskiego i twardości drewna na podłodze.

Źródło: Domalux.pl
Opr: S.Z

Autor: chemiabudowlana.info - zobacz wizytówkę firmy