chemia budowlana

Farby różnią się rodzajem spoiwa, tzn. substancji tworzącej powłokę malarską, Ono decyduje o właściwościach użytkowych farb i o cenie.
Farby silikatowe (krzemianowe) wykonane są na bazie potasowego szkła wodnego (krzemian potasu). Przeznaczone są do wymalowań podłoży mineralnych - wykazują doskonałą przyczepność do nich dzięki chemicznemu wiązaniu z jego składnikami. Farby silikatowe są odporne na agresywne składniki tynków mineralnych, co daje możliwość ich malowania przed zakończeniem okresu karbonizacji (skraca to w znacznym stopniu przerwy technologiczne). Odporne są również na opady atmosferyczne, zwietrzenia i agresywne składniki zawarte w środowisku naturalnym. W wyniku reakcji szkła wodnego z dwutlenkiem węgla z powietrza, tworzą przyczepną do podłoża mikroporowatą powłokę przepuszczającą parę wodną i gazy, umożliwiając odparowanie wody z malowanych materiałów. Farby te nie tworzą błony powierzchniowej, tylko wnikają w pory podłoża, doskonale oddając strukturę malowanej powierzchni.
W farbach silikonowych (krzemoorganicznych) rolę spoiwa pełni emulsja silikonowa. Emulsja silikonowa powoduje hydrofobowość powłoki. Woda nie ma dostępu do wnętrza materiału i jest wręcz “odpychana” od powierzchni. W związku z tym, powłoka wytworzona przez farbę nie jest penetrowana przez wodę i stwarza środowisko mniej podatne na skażenie mikrobiologiczne. Zredukowana jest także skłonność do zabrudzeń. Powłoka posiada właściwości adhezyjne – brud i kurz są mniej przyczepne do elewacji, a elewacja samo oczyszcza się pod wpływem opadów atmosferycznych. Przy swojej hydrofobowości, mikroporowata struktura powłok zapewnia jednocześnie bardzo dobrą przepuszczalność dwutlenku węgla i innych gazów oraz umożliwia odparowanie wilgoci z podłoża. Farby silikonowe można nakładać na nowe powierzchnie oraz stosować do renowacji starych niemalowanych i malowanych elewacji. Są odporne na spaliny, słońce, ozon, promieniowanie UV i kwaśne deszcze.

Atlas