chemia budowlana

Nawierzchnie przemysłowe wykańczane są najczęściej z posadzkami epoksydowymi i poliuretanowymi z żywic syntetycznych. Decydują o tym walory posadzek, w tym przede wszystkim niezwykle wysoka odporność na wszelkie czynniki mechaniczne oraz chemiczne. Skład produktów i proporcje dostosowywane są do potrzeb i wymagań konkretnych obszarów zastosowań.

Dzięki temu sprawdzają się one zarówno w zakładach produkcyjnych czy magazynach, ponieważ ani stały nacisk, ani spadające ciężkie przedmioty ani żrące płyny nie są w stanie ich uszkodzić, jak i laboratoriach itp. pomieszczeniach, wymagających najwyższej sterylności.

Cechy posadzek

Ważnymi cechami utwardzonej żywicy są nietopliwość, nierozpuszczalność, odporność na promieniowanie UV, antypoślizgowość, trwałość, odporność na ścieranie i uszkodzenia. Poszczególne zalety uzyskuje się, odpowiednio dobierając skład mieszanki żywicznej – w ten sposób każda posadzka charakteryzuje się parametrami optymalnymi dla danego zastosowania. Od posadzek przemysłowych oczekuje się kowalności i wysokiej odporności na ścieranie mechaniczne. Tym cechuje się nawierzchnia epoksydowo-kwarcowa. Do innych jej cech zaliczyć należy: łatwość wykonania, prostotę utrzymania w czystości, całkowitą nienasiąkliwość, odporność na destrukcyjny wpływ rozpuszczalników. To produkt samorozlewny i bardzo elastyczny, a dzięki wyposażeniu w miedzianą siatkę – też odprowadzający ładunki elektryczne, co kwalifikuje go do zastosowania w przemyśle elektronicznym. Nawierzchnia w wersji elektrostatycznej świetnie sprawdza się w magazynach – znakomicie chroni przed pyleniem i wsiąkaniem wody i innych, w tym ropopochodnych, produktów.

Rodzaj kruszywa a właściwości posadzki

Zastosowanie odpowiednio zmieszanych kruszyw naturalnych z wysokiej jakości kwarcu ma bezpośredni wpływ na poprawę właściwości żywic epoksydowych. Dzięki nim wzrasta odporność na obciążenia mechaniczne i chemiczne podłoża. Posadzka podlega wzmacnianiu wraz z wylaniem kolejnych powłok żywicy i wypełnieniem ich stosownie do potrzeb skomponowaną mieszanką. W ten sposób zyskuje się podłoże o podwyższonej odporności np. na ścieranie, zmienny nacisk mechaniczny itp., a jednocześnie – o dowolnym stopniu antypoślizgowości. Jaki on będzie, decyduje się za pomocą kontrolowania warstw wysypywanego piasku i jego granulacji.

Niewątpliwym walorem posadzek żywicznych zbrojonych kruszywem jest ich gama kolorystyczna i możliwość uzyskania – dzięki ofercie barwionych wypełniaczy piaskowych – zróżnicowanych efektów estetycznych. Kolorowe kruszywo wypełniające kolejne warstwy posadzki pozwala zmienić kolorystykę i fakturę, a w niektórych przypadkach także strukturę warstwy zewnętrznej.

Aby jednak kruszywo spełniło swoje zadanie, musi cechować się określonymi parametrami. Do najważniejszych należą:
- stopień zawartości kwarcu – jedynie naturalne kruszywa są w stanie zapewnić uzyskanie optymalnej trwałości posadzki;
- sferyczny kształt ziaren i metoda przygotowania kruszywa – należy stosować piasek i żwirek płukany suszone ogniowo i odpowiednio wyselekcjonowane;
- granulacja dopasowana do potrzeb: piaski kwarcowe w granulacjach od 0,2-0,8 mm do 0,8 do 1,2 mm znajdują zastosowanie w posadzkach o niskich i średnich obciążeniach; żwirki w granulacjach od 1,0-1,6 mm do nawet 3,0-5,0 mm dedykowane są posadzkom żywicznym o największych obciążeniach i zagrożeniu ścieralnością.Odpowiednio przygotowana mieszanka kruszywa każdorazowo tworzy unikatową kompozycję, co pozwala na uzyskanie różnych efektów estetycznych. Dlatego warto zwrócić uwagę na rodzaj i kolorystkę wypełnienia.