chemia budowlana

Układanie płytek ceramicznych to czynność, którą bez większych problemów możemy wykonać samodzielnie. Wystarczy postępować zgodnie z poniższą fotoinstrukcją.

Ocena stanu podłoża

Podłoże musi być równe, czyste, zwarte i nośne. Luźne fragmenty tynków, powłok malarskich i wszystkich elementów trwale z nim niezwiązanych należy usunąć. Zwartość podłoża można ocenić przy użyciu ostrego narzędzia, próbując je zarysować. Jeżeli bez trudu możemy uszkodzić albo zarysować podłoże przy użyciu niewielkiej siły, to wtedy należy usunąć wszystkie słabe warstwy aż do podłoża zwartego i nośnego Można także nakleić kawałek taśmy klejącej. Jeżeli po jej oderwaniu fragmenty podłoża odspajają się, to również należy je usunąć. Podłoże wyrównujemy i uzupełniamy ubytki zaprawą o odpowiednich parametrach wytrzymałościowych. W przeciwnym wypadku płytki mogą odpaść wraz z klejem i warstwą słabego podłoża.

Wyrównanie podłoża

Jeżeli podłoże wymaga wyrównania, można zastosować zaprawę wyrównującą CEKOL ZW-04 lub zaprawę wyrównującą o zwiększonej przyczepności do podłoża CEKOL ZW-05. Zależy od tego jakie nierówności chcemy wyrównać. Zaprawa CEKOL ZW-04 nadaje się do stosowania w grubości warstwy 3 – 50 mm, zaprawa CEKOL ZW-05 od 2 do 10 mm. Powierzchnie poziome można również wyrównać używając wylewki samopoziomującej CEKOL L-01. Przed zastosowaniem zapraw wyrównujących i wylewki należy podłoże zagruntować emulsją gruntującą CEKOL DL-80. Do przyklejania płytek można przystąpić po 48 godzinach (CEKOL ZW-04) lub 24 godzinach (CEKOL L-01).

Gruntowanie podłoża

Przed przystąpieniem do przyklejania płytek podłoże również należy dokładnie zagruntować emulsją gruntującą CEKOL DL-80. Szczególnie podłoża silnie chłonące jak np. gips, gazobeton.

Przygotowanie zaprawy klejącej

Po wyschnięciu emulsji gruntującej (4 – 24h) można przystąpić do przyklejania płytek. Suchą zaprawę klejącą z worka należy wsypać do odmierzonej ilości czystej, zimnej wody. Należy zastosować proporcje podane na opakowaniu. Następnie dokładnie wymieszać mieszadłem do uzyskania jednorodnej, pozbawionej grudek masy. Po odczekaniu kilku minut zaprawę należy ponownie wymieszać i wówczas nadaje się ona do bezpośredniego użycia. Zaprawa klejąca zachowuje swoje właściwości przez ok. 3 godz. Jeżeli w tym czasie zgęstnieje w wiadrze, należy ją ponownie wymieszać nie dolewając wody. Uwaga: trzeba dokładnie rozplanować rozmieszczenie płytek z uwzględnieniem szerokości spoin, elementów dekorowych, odległości od krawędzi, ościeży, itp. Szczególnie w miejscach na pierwszy rzut oka widocznych zaleca się nie docinanie okładzin. Przed rozpoczęciem przyklejania płytek na powierzchniach pionowych należy wcześniej zamontować wypoziomowaną listwę startową. Niektóre zaprawy klejące posiadają zwiększony opór na obsuwanie (CEKOL C-10; CEKOL C-14) i ich konsystencja pozwala na bezpieczne przyklejenie płytki bez jej obsunięcia. Jednakże zastosowanie listwy startowej ułatwia wypoziomowanie pierwszego rzędu płytek, co jest niezwykle ważne z punktu widzenia estetyki.

Przyklejanie płytek

Przy pomocy stalowej pacy nanieść na podłoże ciągłą warstwę zaprawy klejącej i wyrównać ją ząbkowaną krawędzią. Rozmiar zębów dobieramy, kierując się zasadą: im większe płytki, tym większe zęby. Dobrze jest kleić płytki metodą dwuwarstwową i nałożyć cienką warstwę zaprawy również na spodnią stronę okładziny. Przyklejając płytki na zewnątrz trzeba pamiętać, że muszą być one przyklejone ciągłą warstwą. Pod okładzinami nie mogą znajdować się wolne przestrzenie, w które zimą mogła by wnikać woda, która zamarzając może powodować odspajanie płytek od podłoża. Należy płytki kleić ciągłą warstwą, metodą dwuwarstwową, tak aby przestrzeń pod płytka była w 100% wypełniona zaprawą klejącą.

Płytki układamy z lekkim przesunięciem, tzn. przykładamy okładzinę w niewielkiej odległości od poprzedniej płytki i po dociśnięciu dosuwamy do wymaganego położenia. To spowoduje, że zaprawa klejąca lepiej wypełni przestrzeń pod płytką. W razie potrzeby większe płytki możemy dobić gumowym młotkiem. Nie należy nanosić zaprawy na zbyt duże powierzchnie, ponieważ po przekroczeniu tzw. czasu otwartego, zaprawa traci właściwości klejące i dociśnięte płytki nie zostaną związane z podłożem z odpowiednią siłą. Należy stale kontrolować stan powierzchni nałożonej zaprawy (np. dokonując próby brudzenie palca) i w razie konieczności usunąć ją i nanieść świeżą warstwę.

Warto oderwać świeżo przyklejoną płytkę, aby sprawdzić stan pokrycia klejem powierzchni pod płytką. Ważne, aby dla płytek klejonych wewnątrz wynosił on powyżej 75%, a na zewnątrz 100%. W ciągu 10 minut po przyklejeniu możemy korygować położenie płytki. Pomocne tu będą takie narzędzia jak: poziomica, łata czy kątownik. W razie potrzeby gumowym młotkiem można korygować nierówności. Najbezpieczniejszą metodą przyklejania płytek jest metoda klejenia dwustronnego, kiedy nakładamy zaprawę klejącą na podłoże oraz cienką warstwę na spodnią stronę płytki. W wielu przypadkach, takich jak: klejenie płytek o dużej nasiąkliwości, przyklejanie płytek do podłoży trudnych, przy systemach ogrzewania podłogowego, itp. taka metoda zawsze zapewni uzyskanie lepszej przyczepności płytki do podłoża. W przypadku klejenia płytek na zewnątrz należy bezwzględnie zastosować metodę klejenia dwustronnego. Należy wówczas nanosić klej na podłoże równą, ciągłą i gładką stroną pacy oraz dodatkowo cienką warstwę na spodnią stronę płytki na całej jej powierzchni. Eliminuje to możliwość powstawania pustek powietrznych pod płytkami, w które mogłaby wnikać woda i w okresie zimowym zamarzając powodować odklejanie się płytek. Szczelna i ciągła warstwa kleju pod płytką jest podstawowym elementem decydującym o trwałości i mrozoodporności całego układu. Po wstępnym związaniu zaprawy klejącej można przystąpić do spoinowania płytek.

Źródło: Cekol.pl
Fot. Cekol
Opr. S. Z.

Autor: chemiabudowlana.info - zobacz wizytówkę firmy